Ek söke ´ne Freundin

    Fürn poor Doge hebbe ek ´ne Kontakt-Anzeige bi de Zeitung upgierben. Ek briuke ne neie Freundin, met de man sau oba olles küan kann. Niu bin ek mol gespannt, ob sik einer up de Anzeige melt.

    Wie esset, hät von jiu einer Lussen?

    Tja, wie es dat kurmen, froget ji jiu oder mi doch bestimmt?

    Dat es ne lange Geschichte.

    Anfangen es dat – wenn man et genau nimmt – teu de Tied, wie Kliene, miene aule Scheulfreundin,  achtan Berch togen es. Wenn wi us niu drepen wull´n, kam Kliene jumma met ´n Fahrrad oban Berch. Dat güng auk vierle Johas ganz geut. Doch eines Doges meinde Kliene, Berchup föahn wür für et langsom jumma schwoada. Und dor kam denn de Idee up, dat et sik sau ein Fahrrad met Strom anschaffen wul. Düa sind de Dinga ja, obba Kliene hät sik denn doch sau eint koft. Niu kam et wia ganz flott oban Berch.

    Wat Strom doch sau olles kann!

    Dat güng denn auk ´ne ganze Tied geut. Bet Kliene eines Doges seh: „Mi es upfallen, dat de Strote oban Berch an manchen Stieen afbreckt. Un nie an de Berchsiete, jumma an de annan Siete, wo et dol gäht. Wie dat wal kummt. Ek kann mi dat gornich erkläan.“

    Un wat schal ek jiu seggen – eines Doges kam Kliene wia mol met sien neiet Fahrrad met Strom no mi un seh: „Stell di mol für, niu es in´n Meua up de Strote van Iufel no Hattum, wo ek ja jumma lang föha, auk wat van de Strote afbroken. Un saugor ´n ganz grautet Stücke. Dor hät se niu de ganzen Fohrbohn-Siete afspäat. Kann mi wal mol eina seggen, wie dat kurmen es?“

    Kliene un ek hät obba de Froge lange noedacht. Us es auk ´ne ganze Tied nix infallen. Doch eines Doges kam Kliene denn met den Gedanken:

    „Es dat wal mine Schuld, dat de Strote oba ´n Berch un in´n Meua an den Stieen afbroken es?“ „Kliene, wi kummse denn dor up?“ heb ek froget.

    Tja, wat meine ji, wat Kliene secht hät: Ek föa dor ja jumma langes un meine niu, dat min Fahrrad met Strom dat moket hät, weil ja düsse Kasten bi den Fahrrad, wo auk de Strom inne es, sau schwoa es. Un dat kann de Strote bestimmt nich vadregen. Dorumme es se an einigen Stieen afbroken. Un jumma an de Siete, wo et harunna gäht“.

    Un dat Enne es niu, dat Kliene nich mähr oban Berch kurmen well. Et hät Angest, dat de Polizeit et vahaftet un dat et sau wat wie´n Strafmandat kricht.

    „Denn kriege ek bestimmt nau saun poor Punkte in Flensburg. Un wenn et ganz dull kummt, späat se mi nau in. Nä, obban Berch kurme ek niu nich mähr“ se Kliene nau.

    Niu segge ji bestimmt, ek könne denn ja oban Berch no Kliene föhan. Obba dat gäht einfach nich. Ärs mol kann ek nich sau richtich mähr Rad föharn. Mien Fahrrad fangt jumma gliks an teu wackeln. Un wat dat schlemmste es: Kliene hät saun grauten Ruien. Un für Ruiens hebbe ek schreckliche Angest.

    Niu wäa ek den einen Gedanken einfach nich laus:

    Ob Kliene wal nau irgendwann Bussgeld betolen mot. Hoffentlich kummt et nich no Flensburg in düsse Kartei.  Un wenn et ganz dull kummt, mot Kliene denn wal auk nau de Reparatur van de Stroten betolen? 

    Ek segge jedenfalls keinen, dat Kliene sien schwoa Stromkasten up´n Fahrrad dat met de kaputten Strotens moket hät – un ji kürt ja auk schwiegen – oda?

    Wiesken in´n Holte, 16.06.2023